Istnieją ślady w najstarszych aktach zgonu parafian z Gołębia, iż niektóre osoby zostały pochowane w innym miejscu niż na cmentarzu. Zgodnie z obowiązującymi zasadami prawa do pogrzebu kościelnego odmawiano osobom, które nie pozostawały w łączności z Kościołem, należeli do nich m.in.: poganie, heretycy, nieochrzczone dzieci, umarli nie pojednani z Kościołem, zabici w wyniku pojedynku, ochrzczeni, którzy nie przystępowali do spowiedzi i komunii wielkanocnej oraz inni. W XVIII wieku nie dla wszystkich były prowadzone akta zgonu, np. nie odnotowywano śmierci nieochrzczonych dzieci lub „dzieci nieżywo urodzonych”. Nie wiadomo dokładnie, jakie były inne miejsca pochówku poza murami cmentarza przykościelnego. Jednak do dziś można usłyszeć, że gdzieś pod jakimś krzyżem „były ludzkie kości”…
W osiemnastowiecznych aktach zgonu zapisywano miejsce pochówku. Najczęściej określano je jako na cmentarzu od zachodu, wschodu, południa, północy. W Księdze Zgonów z parafii Gołąb z lat 1776-1819 odnotowano kilka pogrzebów w konkretnym miejscu poza cmentarzem katolickim. Na przykład w 1786 roku na terenie parafii Gołąb odnaleziono ciała dwóch zamordowanych mężczyzn, nieznanych z imienia i nazwiska oraz niewiadomego wyznania. 4 października odnaleziono pierwszego z nich, jego ciało było zawinięte w worek i zatopione w bagnie w pobliżu wsi Bonów. Mieszkańcy uznali, że to prawdopodobnie woźnica i pogrzebali w pobliżu bagna przy drodze. 18 września tego samego roku odnaleziono ciało drugiego człowieka, który zginął w ten sam sposób, pochowano go pod krzyżem pośród pól należących do poddanych dworu gołąbskiego.
Innym przykładem jest pogrzeb Zofii Maj, która umarła 22 kwietnia 1796 roku, w akcie zgonu napisano, iż z powodu uporczywego unikania spowiedzi i komunii wielkanocnej, pochowano ją pod krzyżem na polu.
Bibliografia:
Księga Zgonów z parafii Gołąb z lat 1776-1819.